Mancora & Ecuador

Na drie weken in Lima en twee introductiedagen op de universiteit was het vorige week woensdag dan eindelijk tijd voor een tripje. Wat eigenlijk de perfecte zon, zee, strand en zuip vakantie leek te worden werd een geweldige combinatie van dát en een week in de prachtige natuur van Ecuador.
Met mijn twee Franse huisgenoten en Joris ben ik naar het noorden van Peru gevlogen, binnenlandse vluchten zijn nog aardig betaalbaar. Joris heeft meteen een bus naar Ecuador gepakt en ik ben met de twee Fransen, Theo en David, richting de Peruaanse kust gegaan. Mancora is een alternatief surfersdorpje met prachtige stranden. In de barretjes en discoteken vliegen de drugs je om de oren maar zijn de feesten fantastisch tot vroeg in de ochtend. De zaterdag zijn we met een boot naar verschillende eilanden met apen, krokodillen en verschillende vogels geweest. De dag werd afgesloten in natuurlijke warmwaterbaden, heel gaaf.
Na een laatste dagje aan het strand op zondag heb ik alleen m’n eentje de bus naar Ecuador gepakt waar ik Joris zou ontmoeten in Baños. De charme van alleen reizen is dat je, nog makkelijker dan met twee, veel nieuwe mensen leert kennen die allemaal een eigen verhaal hebben. In Baños hebben we een fietstocht van 61 kilometer gemaakt op een kapotte mountainbike door het Andes gebergte langs allemaal verschillende watervallen. De volgende dag zaten we alweer in de jungle tussen de apen, andere dieren en prachtige natuur.
Opnieuw ’s nachts hebben we een bus gepakt naar het zuiden, Cuenca, de derde stad van Ecuador met ongeveer 500.000 inwoners. In prachtig koloniaal stadje in een fantastische omgeving. Na een dag in het stadje, een museum en de omgeving zijn we donderdag naar de Inkaruïnes geweest. Dit is het Machu Pichu van Ecuador, veel kleiner en waarschijnlijk minder indrukwekkend maar wel een mooie dag, die werd afgesloten op een lokaal feest met mensen die nog nooit blonde mensen hadden gezien. We kregen heel veel eten en vooral drank aangeboden en ik heb mijn eerste cavia genuttigd. De laatste dag in Ecuador hebben we een wandeling van (volgens het boekje) vijf uur en vijftig minuten gemaakt door een van de zeven Nationale Parken van het land. Veel bergen, bossen en meren, erg indrukwekkend (zelfs voor mij als niet-natuurmens).
De laatste dag hebben we, om een busreis van meer dan 30 uur te voorkomen, een stopje gemaakt in Chiclayo, ergens halverwege Peru aan de kust. Het vissersstadje staat bekend als de stad van de vriendelijkheid en dat bleek nog waar ook. Na een biertje te hebben gedronken met wat oudere mannetjes in een restaurantje kregen we een rondleiding door stand, een van de mannen bleek taxichauffeur te zijn. Op zijn vrije zondag heeft hij ons in 45 minuten de hele stad laten zien. Vanochtend kwamen Joris en ik na weer een nacht in de bus aan in Lima morgen staan de eerste drie colleges op de universiteit te wachten. Maar ach, donderdagmiddag om vijf uur is het alweer weekend!
Het waren twee fantastische weken. Ecuador bleek tegen alle verwachtingen in een heel mooi en goed ontwikkeld land, volgens vele is dit te danken aan de huidige president. Omdat het land relatief klein is kun je in enkele dagen veel verschillende dingen zijn, kust, bergen en het regenwoud. Vergis je niet, ook dit vergt vele uren (gelukkig vooral nachten) in de bus en dat is niet altijd een pretje. We hebben met minstens tien baby’s gezeten, zes en een half uur op een krukje in het gangpad gezeten, naast een meisje gezeten dat moest overgeven, luiers worden gewisseld in de bus en tot overmaat van ramp hebben we ook nog eens drie uur vast gezeten in een zandgreppel ergens midden in de weg. Maar weet je wat, het was het allemaal dubbel en dwars waard!
Op naar de Universidad del Pacifico!